Τρία σκαμπό περιμένουν τον Godot.
Τρεις φίλοι βαρέθηκαν να περιμένουν και κάθονται. Ταξίδι στη μέση της νύχτας, δρόμοι και δρομάκια μπλεγμένα με τα φώτα της πόλης. Χέρια και πόδια σ'αναζήτηση. Χαμόγελα-γέλια-χαχανητά. Όχι πάντα με την ίδια σειρά. Μάτια ορθάνοιχτα και απώλεια αίσθησης του χρόνου. Φιγούρες από road movie ξανά. Δυο γυναικείες και μια αντρική. Ξανθιές και φούξια τούφες χορεύουν μπλουζ. Αρνούνται κι αυτές ότι ανήκουν σε εικοσιεξάχρονα κεφάλια. Εικοσιέξι χρόνια ταξίδι. Χρόνια περιπλανήσεων και μυστηριακών απολαύσεων. Στιγμές πότε αλλόκοτες, πότε μαγικές. Κόκκινο-μαύρο σε στοπ καρέ. Κι όλη η ζωή να χωράει σε δυο κουτιά. Σχεδόν. Ή καθόλου; Μα κουβαλάω τόσα καλοκαίρια; Καμιά φορά αρνούμαι. Νομίζω ότι έχουν σταματήσει οι δείκτες. Ούτε μπρος ούτε πίσω. Και σ'αυτή τη μοναδική στιγμή ακινησίας του σύμπαντος, χαμογελάω. Σαν να παίζω με τη μοίρα. Και την κερνάω κι ένα ποτό. Όλα αλλάζουν γύρω μου. Και όλοι. Σοβαρεύουν. Βαραίνουν. Μιζεριάζουν. Παραδίνονται. Κάθε χρόνος κι ένα μαύρο πέπλο πάνω τους. Βαρύ και τους θολώνει τα πρόσωπα. Στοχοποιήσεις και μεγάλα όνειρα. Πού να πήγε όμως η στιγμούλα;; Μεγαλώνω. Μ'αρέσει. Μα αφήνω τη ζωή να με ταξιδεύει. Να γνωριστούμε βρε αδερφέ.. Αρνούμαι τα καλούπια. Την προκαθορισμένη συμπεριφορά. Είμαι εγώ που πίνω τη νύχτα γουλιά-γουλιά, που σκορπίζω φιλιά, που ονειρεύομαι απ'το παράθυρο και μεθώ από τρέλα. Κι ας με ζορίζουν. Κι ας με τραβούν. Ξεχνώ τι μέρα είναι και βγαίνω στους δρόμους. Ρουφάω ήλιο και φεγγάρι. Μαγεύομαι και αγαπάω. Μικραίνω. Το διασκεδάζω. Είμαι εγώ που δε χορταίνω. Ροζέ κρασί στο ποτήρι μου, η πόλη μια σταλιά και η αγκαλιά μου μεγάλη. Για σένα. Για τους φίλους μου. Και την καλύτερη στιγμή να λείπει ένας καλός αναπτήρας.. Ένα σουρεάλ αυτοκίνητο χωρίς ουρανό κινείται στον περιφερειακό καταμεσής του χειμώνα και οι επιβάτες σηκώνουν τα χέρια κι ανεμίζουν την τρέλα τους. Μα πόσες εφηβείες χωράνε σε μια ζωή; Μεγαλώνω. Μεγαλώνουμε. Και μ'αρέσει. Χαρισμένο σ'όσους φορούν μαύρα κι ονειρεύονται άσπρα.. |
Η φούξια τούφα είναι εδώ!
Είναι πλάι σου τα τελευταία 13 χρόνια,μεγαλώνει,κάνει ρυτίδες γέλιου!
Και σε παπάει πολύ πολύ!
Φοράμε μάυρα κοπελιά αλλά όλα τα υπόλοιπα είναι κόκκινα!
Κι ας μην έρθει ο Godot εμείς στα σκαμπό θα γινόμαστε τύφλα στην αναμονή..και θα το γουστάρουμε κιόλας!