Δύο δορυφόροι σε έκκεντρες τροχιές...
| Monday, July 30, 2007
|
| Δεν είμαι εγώ τρέντης
|
Αν για να είσαι τρέντης πρέπει
-να κάνεις τριάντα πέντε χιλιόμετρα για να πας σε συγκεκριμένη παραλία,η οποία άνετα διεκδικεί τη καφέ σημαία (από το σκατό και τη βρώμα)γιατί υπάρχει το συγκεκριμένο τρισάθλιο bitch bar (η ορθογραφία είναι σωστή)
-να έχεις 4Χ4 για να μπορέσεις να παρκάρεις γιατί σιγά μην προνοήσει κανείς τουλάχιστον να ρίξει λίγο χαλίκι(τα μπράτσα που κάνεις προσπαθώντας να ξεκολλήσεις το αμάξι από την άμμο είναι ευγενική προσφορά του καταστήματος)
-να έχεις κάνει τριακόσια χρόνια γυμναστήριο και να έχεις συμπληρώσει πεντακόσιες ώρες ηλιοθεραπεία για να κάνεις μπάνιο χωρίς να σε κοιτάνε λές και είσαι πράσινος,με τρία μάτια,οχτώ χέρια και τον κώλο μπροστά
-να περιμένεις στην ουρά για ξαπλώστρα μέχρι να γεράσεις και μόλις αδειάσει καμία να ξεκινάνε οι αθλοπαιδιές ("100 μέτρα επί άμμου","ρίψη σακιδίου επί ξαπλώστρας")
-να πίνεις καφέ πού μόνο στο φέρυ Πέραμα-Παλούκια μπορεί να πιείς ή μία μπύρα-κάτουρο και να έχεις το ύφος "τώρα εγώ πίνω μπύρα και είμαι άντρα δυνατό και γερό"
-να κάνεις τριπλό άξελ και διπλό λουπ παίζοντας ρακέτες γιατί ο Σάμπρας από σένα έμαθε τα μυστικά του τένις
-να κωλοχτυπιέσαι με τελειωμένα χιτάκια πενταετίας που σου βάζει ο άθλιος ντι-τζει που φαντασιώνεται ότι παίζει μουσική στο Super Paradise και θέλει να κάνει και κολπάκια του κώλου με τα decks
-να μπαίνεις με θεαματικό σάλτο μορτάλε στη θάλασσα και να κολυμπάς με άψογο στυλ και ταχύτητα φωτός(για 5 μέτρα,μετά αρχίζεις να τσαλαβουτάς στα ρηχά όπως οι γριές που πάνε στην Αιδηψό για τα αρθριτικά τους)
-να βγαίνεις από τη θάλασσα με ύφος λες και είσαι η απόλυτη,υγρή φαντασίωση των γυναικών και να νιώθεις μούρης (το δύο μηνών άκοπο νύχι στα πόδια είναι εργαλείο για τη δουλειά,για να γυμνώνεις τα καλώδια)
τότε τι να πω,δε θα γίνω ποτέ.
Και αν σου πω ότι με ενδιαφέρει κιόλας,θα σου πω ψέματα. |
posted by Anonymous @ 12:48 AM
 |
|
|
|
| Sunday, July 22, 2007
|
| Το χρήσιμο ποστ
|
Σεξ,πούτσος,μουνί,γαμάω,σκίζω,ματάκιας,τον παίζω,χύνω,
πούστης,λεσβία,μαθήτρια,καθηγήτρια,διευθύντρια,προισταμένη,
νοσοκόμα,δεκαπεντάχρονη,αθώα,παντρεμένη,γουστάρω,γαμίσι,
μάπα,κώλος,τρίχες,γυαλιά,γριά,γιαγιά,ανήλικη,κωλοτρυπίδα,
φετίχ,δέσιμο,χειροπέδες,μαστίγιο,πρόωρη,πάτος,μικρό,μεγάλο,
βυζιά,βυζάρες,μαστάρια,δονητής,βία,ξύλο,πορνό,γκουσγκούνης,
πέος,μωρό,πίπα,προφυλακτικό,καπότα,δαχτυλίδι,αρχίδια,καύλα,
ονείρωξη,εκσπερμάτιση,εγκυμοσύνη,αντισύλληψη,διάρκεια,μπαμπάς,
μαμά,νοικοκυρά,φύση,βουκολικό,παπάρια,τρύπα,βαθιά,παίρνω,
πέφτω,κούκλα,μουνάρα,ραντεβού,τσόντα,μάτι,παρακολουθώ,παρτούζα,
τρίο,αφροδίσια,καβάλα,στάσεις,τελείωμα,στόμα,γλώσσα,παραλία,
δάσος,άμμος,κύμα,πόδια,πατούσες,μασχάλες,φωτογραφίες,κάμα σούτρα,
σιλικόνη,φυσικά,γυμνάστρια,αθλήτρια,φτύνω,χωρίζω,πλαστική,σπέρμα,
οργασμός,σημείο g,κλειτορίδα,γλυφομούνι,ξυρίζω,μέγεθος,βοηθήματα,
sex shop,νυμφομανής,μαζοχισμός,στύση.
(Ο πιο ασφαλής τρόπος για να ανεβάσετε την επισκεψιμότητα του blog σας)
All rights reserved |
| posted by Anonymous @ 2:31 PM
|
|
|
|
| Saturday, July 14, 2007
|
| Άλλη μια νύχτα των τρελών
|
Ξεκινάω να γράψω στις 6 το πρωί.Εχω εφημερία,δύο ώρες ακόμα.
Αυτό το βράδυ ήταν της παράνοιας.
Σκέφτομαι πως έχω καιρό να γράψω κάτι και σίγουρα αυτό εδώ δεν πρόκειται να σώσει την κατάσταση.
Έξω αρχίζει να ξημερώνει.Όλοι κοιμούνται.Γιατί κοιμούνται οι αναίσθητοι;Όσοι δεν κοιμούνται γυρνάνε από διασκέδαση.Είναι άξιοι της μοίρας τους.
Τελικά οι παλαβοί είναι πολλοί αλλά σκόρπιοι.
-Φαρμακείο εκεί;
-Μάλιστα.
-Πού βρίσκεται;
-(δίνω οδηγίες)
-Ωραία,αν χαθώ θα το δω στο χάρτη.
-(Άντε και γαμήσου βραδιάτικα.)
-Δυο ουροσυλλεκτες θα ήθελα.
-Ορίστε.Εξήντα λεπτά.
-(Με ύφος "Ελλήνας κροίσος με νησί με εννέα γράμματα").Πάρε 70.Τα ρέστα δικά σου.
-(Να στα βάλω από πίσω να διαλέξω τραγούδι;)
-Ένα κολλύριο γιατί με τσούζουν τα μάτια μου από την ηλεκτροκόλληση.Να είναι πιο δυνατό από αυτό(μου δείχνει ένα μπουκαλάκι)
-Δεν υπάρχει πιο δυνατό από αυτό.
-Πώς δεν υπάρχει,αφού έχω ξαναπάρει.
-Πώς το λένε;
-Δε θυμάμαι,είναι σε ένα άσπρο κουτί.
-Σαν να λέμε "ένα Γιώργο από την Αθήνα τον ξέρεις;"
-Ορίστε;
-Τίποτα,κάτι δικά μου.
-Να σε ρωτήσω κάτι;
-Πες μου.
-Γιατί το λένε "το χάπι της επόμενης μέρας" αφού το κουτί έχει δύο χάπια;
(Έρχεται ζευγάρι ηλικίας 23-25.Και μου μιλάει ο άντρας)
-Έχουμε ένα πρόβλημα.
-Τι πρόβλημα;
-(η περιγραφή συνοδευόμενη από χαμόγελο επιτυχίας...)Να,εκεί που πήδαγα την κοπέλα μου (η κοπέλα μπροστά,έτσι;Και από πίσω τους έχει έρθει και άλλος πελάτης)δεν μπόρεσα να κρατηθώ και έχυσα χύμα μέσα της.Τι μπορώ να κάνω;
-Να μιλάς πιο όμορφα.
Ώρα έξι και μισή.Στο μεταξύ ένας μου είπε πως σε λίγες ώρες φεύγει για διακοπές στη Βαρκελώνη.Μοιραίο το λάθος φίλε!Μπήκες στη μαύρη λίστα.
Και μία που ήρθε για αντιηλιακό.Έξι και μισή το πρωί,Σάββατο...
Θα μπορούσε να μου έχει ζητήσει σαν την άλλη μεικ απ στις τρεις,δεν έχω παράπονο.
Γιατί δε μοιράζουν ψυχοφάρμακα στον κόσμο;Εγώ θα ησυχάσω,αυτοί θα μαστουρώσουν και όλοι θα είμαστε ευτυχισμένοι. |
| posted by Anonymous @ 6:35 AM
|
|
|
|
| Thursday, July 5, 2007
|
| Απο-χαιρετώντας
|
 Πριν δυο μέρες μετακόμισε ένας φίλος.
Κάτω απ'τη γη. Έφυγε ένα παιδί που ήρθε σχεδόν μόνο του, έζησε περισσότερο μόνο κι έφυγε ολομόναχο. Σχεδόν ανώδυνα. Και ηρωικά. Με μεγάλη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα να δηλητηριάζει τα ήδη άρρωστα πνευμόνια του. Έφυγε ήσυχα όπως ήσυχα έζησε. Λιποθυμόντας. Αλλά μαχόμενος. Εθελοντικά. Είναι ο μόνος άνθρωπος που ξέρω, που αναγνώριζε σαν μοναδικό εχθρό του τις φλόγες. Και τις πολεμούσε με όλο του το είναι. Κάθε μέρα γινόταν φίλος με τα βουνά και καρτερούσε τον εχθρό. Κάθε νύχτα ντυνόταν γύπας με τα νύχια σε ετοιμότητα να ορμήξουν. Έδωσε μάχες πολλές όταν απειλούσαν τις πλαγιές της Πεντέλης του. Μεγάλωσε στους πρόποδές της και την αγάπησε θανάσιμα. Αστεία ακούγεται το θανάσιμα τώρα.. Έφυγε την ώρα που στα πράσινα μάτια του καθρεφτίζονταν οι πύρινες φλόγες της Πάρνηθας. Με σθένος και υπομονή. Όπως είχε μάθει να πολεμάει και στη δύσκολη ζωή του. Γι'αυτό παρότι μονάχος, στην τελευταία του έξοδο βγήκαν μαζί του εκατοντάδες. Κι έκλαψαν γιατί δε θα ξαναδούν το σχεδόν μόνιμο χαμόγελό του κι εκείνα τα μάτια που πριν τις φλόγες καθρέφτιζαν καλοσύνη. Και γιατί προσωποποίησε αξίες και ιδανικά που'χαν ξεχάσει. Και γιατί αυτός ο θεός παίρνει πάντα αυτούς που δεν πρέπει. Και τον Π.τον πήρε τη στιγμή που πίστεψε στον εαυτό του και άνοιγε τα φτερά του για καλύτερα πράγματα. Ένα τραγούδι για σένα Π. και να μη φοβάσαι. Την Κυριακή 8 Ιουλίου θα μαζευτεί κόσμος πολύς να φωνάξει γι'αυτά που φώναζες κι εσύ. Και θα κράτούν μαύρες σημαίες. Εγώ θα λείπω, αλλά η φωνή μου κι η σημαία μου θα'ναι εκεί..
|
| posted by ανώνυμη Μ. @ 10:38 AM
|
|
|
|
|
