ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ Μ' ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΑ Μη νοικιάσεις δωμάτιο πάνω απ’ τον πέμπτο όροφο σε κανένα ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης. Υπάρχουν σκάλες που σ’ οδηγούν ψηλότερα μα κανείς δεν πρόκειται να τις ανέβει. Όπως έγραψαν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης: Ο ανελκυστήρας πάντα αναζητά τον όροφο της πυρκαγιάς κι αυτόματα ανοίγει και δεν θα κλείσει. Αυτά είναι τα σημάδια που πρέπει να ξεχάσεις αν προσπαθείς να υπερβείς τον εαυτό σου. Αν πρόκειται στον ουρανό να συντριβείς.
Πολλές φορές έχω προσπεράσει τον πέμπτο όροφο,
στροβιλιζόμενη προς τα πάνω, αλλά μόνο μια φορά έχω κάνει ολόκληρη τη διαδρομή. 60ός όροφος: μικρά φυτά και κύκνοι παραχωμένοι στους τάφους τους. 200ός όροφος: βουνά με την καρτερικότητα μιας γάτας, η σιωπή φοράει τα αθλητικά παπούτσια της. 500ός όροφος: μηνύματα κι επιστολές εκατοντάδων χρόνων, πουλιά να πιεις,μια κουζίνα από σύννεφα. Όροφος 60.000: τ’ αστέρια,σκελετοί που καίγονται, τα χέρια τους τραγουδούν. Κι ένα κλειδί, ένα πολύ μεγάλο κλειδί, που ανοίγει κάτι – κάποια χρήσιμη πόρτα – κάπου – ένα ποίημα από την Ανν Σέξτον με τις ωραίες μουσικές του mao για ν'ανέβουμε κανέναν "όροφο" μιας και τα δικά μας λογάκια έχουν σταθεί στο λαιμό και αρνούνται ν'ανηφορίσουν.. |
