Mao's exis
Α' Ανδρικός ρόλος


Name:
About Me:
Θες να μάθεις περισσότερα, ε;

Α' Γυναικείος ρόλος


Name: Ανώνυμη Μ.
About Me: Πατάς;
Η περιέργεια σκότωσε τον blogger

Αμαρτίες του παρελθόντος
Παλιότερα τεύχη
Τους διαβάσαμε και μας άρεσαν...
eXTReMe Tracker

Έξις

Δύο δορυφόροι σε έκκεντρες τροχιές...
Friday, December 14, 2007
Από μια χούφτα mail
Ένα πρωινό τηλεφώνημα τον ξύπνησε από τα χαράματα.Από εκείνα τα επίμονα τηλεφωνήματα που σου σπάνε τον ύπνο και τα νεύρα και καταριέσαι τον Μπελ για την εφεύρεσή του.

"Ναι" είπε μισοκοιμισμένα."Γαμημένο αλκοόλ,μου'κανες το στομάχι μπουρδέλο,δε θα ξαναπιώ",σκέφτηκε.Αν κάθε φορά που σκεφτόταν την ίδια ατάκα του έδιναν πενήντα ευρώ,τώρα θα είχε λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα.

Στην άλλη άκρη της γραμμής ο κολλητός,μέσα στη σύγχυση,να μιλάει ακατάπαυστα.Ανάθεμα και αν κατάλαβε τίποτα.Κάτι για ατύχημα είπε,μερικές βρισιές και πως βρίσκεται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής για κατάθεση.Αυτό και μόνο αρκούσε για να σηκωθεί,να ντυθεί και να πάει όσο πιο γρήγορα γίνεται.Στο κάτω κάτω ήταν ο κολλητός του,δεν ήταν κάποιος τυχαίος.

"Γαμώ τη μάνα σου πούστη,πρωινιάτικα" σκέφτηκε καθώς ντυνόταν."Τι ώρα είναι;Τι ώρα;;Βρε δε γαμιέσαι να κάνεις καριέρα."

Έφτασε μαλλιοκούβαρα στο τμήμα.Έριχνε και καρέκλες και αυτό του την έσπαγε ακόμα περισσότερο."Ωραία",σκέφτηκε,"δε φτάνει που με ξυπνάει,με σέρνει να δω και τις σκατόφατσές τους πρωί πρωί.Τι καλά."Τον πήγαν στο γραφείο του αξιωματικού,εκεί ήταν και ο κολλητός και έδινε κατάθεση για το ατύχημα.



Κάπου εκεί ξεκίνησε και ο καβγάς μεταξύ τους.Τον ήξερε καλά τον κολλητό του,δεν τον ένοιαζε ούτε που του έκανε ζημιά στο αμάξι,ούτε τίποτα.Δεν μπορούσε όμως να χωνέψει το πόσο απροκάλυπτα οι αστυνομικές αρχές και ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας μεροληπτούσαν υπέρ των γυναικών.

"Μωρέ,καλά κάνω εγώ και δεν παντρεύομαι.Φαντάζεσαι να ήταν γυναίκα μου αυτή και να με τρέχει βραδιάτικα για τις μαλακίες της;

"Τις ψώλες.Πουτάνες είναι όλες.Ξέρουμε πώς μας βλέπουν"

σκέφτηκε,και έστριψε ένα τσιγάρο."Να'χαμε και λίγο καφέ."

Το πανυγήρι στο γραφείο του αξιωματικού συνεχιζόταν.Και αυτό τον εκνεύριζε.Κανονικά έπρεπε να κοιμάται τέτοια ώρα και το πρωί να σηκωθεί με το hangover του,με το στόμα τσαρούχι από το τσιγάρο και το κρασί,φυσιολογικά πράγματα δηλαδή.Και τώρα είναι στο τμήμα χωρίς λόγο και αιτία,γιατί μία καριόλα την είδε Σουμάχερ.

"Τώρα θα τους δείξω εγώ"

Πήρε μια δήλωση του νόμου 105 και την γύρισε ανάποδα.Πήρε και ένα στυλό και σε λίγα λεπτά κατέληξε σε ένα εντυπωσιακό συμπέρασμα

"Σιγά μην ξέρουν οι μπάτσοι αγγλικά.Μέχρι να καταλάβουν τι γράφει θα έχει φτάσει καλοκαίρι" σκέφτηκε,και το καρφίτσωσε στον πίνακα ανακοινώσεων του τμήματος.

Στο μεταξύ,ο κολλητός είχε ξεμπερδέψει με τα διαδικαστικά.Τον φόρτωσε στο αμάξι και τον πήγε σπίτι.Είχε ξημερώσει πια για τα καλά όταν επέστρεψε στο δικό του.Δεν του έφτανε που τον παράτησε η γκόμενα και είχε πιει τον Ειρηνικό χτες βράδυ,που χρώσταγε στους πάντες και δεν είχε στον ήλιο μοίρα,ούτε να κοιμηθεί δεν τον άφησαν.Και είχε και τα γαμημένα τα ποντίκια που εμφανίστηκαν από το πουθενά.Μάλλον έπρεπε να καθαρίσει κάποια στιγμή το σπίτι.Προς το παρόν,με τις φάκες γίνεται δουλειά.

Έφτασε στην εξώπορτα.Και τη στιγμή που έβαζε το κλειδί,πρόσεξε κάτι περίεργο.

"Τελικά,ότανείσαι σε πολύ δύσκολη θέση,κάποιος θα βρεθεί να σε γαμήσει τελείως"
σκέφτηκε.Και πήγε για ύπνο.
posted by Anonymous @ 11:19 AM   2 comments
Thursday, December 6, 2007
Πρωινό τσιγάρο


"Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
Στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
Κι εγώ σε ζητάω, σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό, και σαν καφέ πικρό

Άδειοι οι δρόμοι, δεν φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη δύση
Κι εγώ σε γυρεύω σα μοιραία λύση
και σαν ανατολή, και σαν ανατολή

Βγήκε ο ήλιος, το ράδιο διαπασών
μ’ ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
Κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
σ’ ένα καρέ τυφλών, σ’ ένα καρέ τυφλών"
Σάουντρακ τυφλών, πεινασμένων, αμαρτωλών
όσων τρεκλίζουν ανάμεσα στην ουτοπία και το παρόν
όσων λαβώνουν τα μάτια από λύσσα κι απόγνωση
αυτών που διασκεδάζουν τη λύπη
μπήγοντας νύχια στη σάρκα της
όσων πριν το χάραμα βλέπουν το στόχο
και τον χάνουν τα δειλινά..
posted by ανώνυμη Μ. @ 12:16 PM   3 comments