Mao's exis
Α' Ανδρικός ρόλος


Name:
About Me:
Θες να μάθεις περισσότερα, ε;

Α' Γυναικείος ρόλος


Name: Ανώνυμη Μ.
About Me: Πατάς;
Η περιέργεια σκότωσε τον blogger

Αμαρτίες του παρελθόντος
Παλιότερα τεύχη
Τους διαβάσαμε και μας άρεσαν...
eXTReMe Tracker

Έξις

Δύο δορυφόροι σε έκκεντρες τροχιές...
Tuesday, February 27, 2007
5 ανώνυμες αμαρτίες


Πίνω καφέ και στέλνω φιλιά στο χειμώνα.
Βαθιές ανάσες καθαρού αέρα.
Ανοίγουν οι πόροι που'χουν κλείσει από την παρατεταμένη υγρασία.
Τον καλοσωρίζω λοιπόν κι όσο θέλει ας μείνει.
Και πίνω τον καφέ μου σε καλοκαιρινή κούπα.
Αλλαγή πλεύσης και πάλι.
Χέρια, πόδια και δρόμοι μπλεγμένα σε περίεργους ρυθμούς. Άγνωστους.
Ο χρόνος ψάχνει εμένα κι εγώ αυτόν. Ένα παράξενο κυνηγητό μπρος-πίσω.
Κι απαντώ καθυστερημένα στην πρό(σ)κληση γνωριμίας.
5 μικρές αμαρτίες της ανώνυμης για να διώξει λίγη απ'την ανωνυμία της.

α) Αγαπώ θανάσιμα το καλοκαίρι.
Καράβι/Καυτός ήλιος/Υγρές νύχτες/Ανάσες ελευθερίας.
Ονειρεύομαι αυτό το καλοκαίρι να ξαπλώνει σε μια σκηνή δίπλα στη θάλασσα.

β) Τους τελευταίους μήνες περνώ ένα είδος μεταλλαγμένης εφηβείας. Τάση αμφισβήτησης και επαναπροσδιορισμού των πάντων, επιστροφή στον μετέωρο αυθορμητισμό μου και σ'αυτόν τον όμορφο σταρχιδισμό της στιγμής.
Το επικίνδυνο είναι ότι το απολαμβάνω.

γ) Λατρεύω ν'αδειάζω το μυαλό μου και να χάνω την αίσθηση του χρόνου.
Χαίρομαι που έχω βρει και τον τρόπο.

δ) Αγαπώ όσο και φοβάμαι τη σκοτεινή πλευρά μου.
Την αφήνω απλά να μεγαλώνει μαζί μου και την εξερευνώ.

ε) Κάποτε θα έχω ένα αυτοκίνητο μαύρο με πολλές-πολύχρωμες μαργαρίτες.
Ή τουλάχιστον αφήστε με να ονειρεύομαι...

Ευχαριστώ για το γάντι αγαπητή thrills&chills. Μόνο που για την ώρα λέω να μην το πετάξω. Αν μου πηγαίνει θα το φορέσω....
posted by ανώνυμη Μ. @ 11:32 PM   8 comments
Monday, February 26, 2007
Με παράξενη διάθεση
Η ώρα είναι 1:30.Κλείνω τα μάτια.

Ανοίγω τα μάτια και βλέπω να απλώνεται μπροστά μου μία καταπράσινη πεδιάδα.Με μικρούς μικρόύς λόφους να ξεπροβάλλουν εδώ και εκεί.Κοιτάζω γύρω μου.Βρίσκομαι πάνω σε έναν από αυτούς.Κλείνω τα μάτια.

Ανοίγω τα μάτια και κοιτάζω μπροστά μου.Είμαι ακόμα εκεί,μόνο που μπροστά μου βλέπω άλλους δύο λόφους,με κόσμο επάνω.Εστιάζω.Είναι γυναίκες,τι κάνουν εδώ;Κοιτάζω αριστερά και μετά δεξιά.Αποφασίζω να πάω αριστερά.Κλείνω τα μάτια και προχωρώ.

Ανοίγω τα μάτια και οι γυναίκες στον λόφο έχουν εξαφανιστεί.Στη θέση τους γάτες,πολλές γάτες όμορφες,με στιλπνό τρίχωμα,να τεντώνονται,να κυλιούνται,να γουργουρίζουν.Χαμογελώ.Κλείνω τα μάτια και προχωρώ.

Ανοίγω τα μάτια και βρίσκομαι κοντά τους.Οι όμορφες γάτες έχουν φύγει.Στη θέση τους ένα μάτσο από ψωριάρικα,μαδημένα γατιά,να νιαουρίζουν βραχνιασμένα,βρώμικα.Τα μετρώ και τα βγάζω τέσσερα.Κοιτάζω δεξιά στον άλλο λόφο.Οι άλλες γυναίκες είναι ακόμα εκεί.Λάθος επιλογή.Κλείνω τα μάτια και προχωρώ προς τον άλλο λόφο.

Ανοίγω τα μάτια και οι γυναίκες είναι ακόμα εκεί.Τι έγινε,πώς κατάφεραν και άλλαξαν ρούχα;Τώρα είναι ντυμένες εντυπωσιακά,με μακριές τουαλέτες και σέξυ εσώρουχα.Το μυαλό μου αρχίζει να δουλεύει αλλιώς.Γρήγορα γρήγορα κλείνω τα μάτια και προχωρώ.

Ανοίγω τα μάτια και βρίσκομαι δίπλα τους.Και τις βλέπω με άλλα ρούχα αυτή τη φορά.Στρατιωτικά.Με χιτώνιο και άρβυλα,με λοχιόσημο στο πέτο,να δίνουν προσταγές.Στραβό μακιγιάζ και μαλλιά πιασμένα κότσο,γεμάτες τρίχες.Δεν μου κάνουν.Τις μετρώ και τις βγάζω πέντε.Κλείνω τα μάτια.

Ανοίγω τα μάτια.Είμαι πάλι στην αρχή,στο λόφο που ήμουν όταν ξεκίνησα.Κοιτάζω πίσω μου και βλέπω την πεδιάδα να απλώνεται όσο βλέπει το μάτι.Κάνω μεταβολή και ξεκινώ να προχωρώ στο πουθενά.

Πέντε και τέσσερα ίσον εννιά.Όταν βρω το ένα στα δέκα θα σταματήσω να περπατώ.
posted by Anonymous @ 12:16 PM   0 comments
Wednesday, February 21, 2007
5 αλήθειες λοιπόν....
Το μπαλάκι μας το πέταξε η αγαπητή thrills&chills και δεν υπήρχε περίπτωση να μην το πιάσουμε.

(βασικά η όλη φάση μου θυμίζει "πυραμίδα",λες να βγάλουμε και κανένα φράγκο;)

Πάμε λοιπόν:

1.Έχω την τάση να διώχνω από κοντά μου όσους νιώθω ότι ενδιαφέρονται για μένα περισσότερο απ'όσο αντέχω μια δεδομένη χρονική στιγμή.Και συνήθως με αρκετά άγαρμπο τρόπο.Κοινώς οικιοθελής μιζέρια,δυστυχία και μαζοχισμός.

2.Μαζεύω απίστευτες σαβούρες στα συρτάρια του δωματίου μου μέχρι που ξεχειλίζουν,όχι γιατί θα μου χρησιμεύσουν κάποτε αλλά γιατί νιώθω πως έχω κάποια σύνδεση συναισθηματική μαζί τους.Μέχρι που μου τη βαράει και τα πετάω όλα.

3.Πολλές φορές χαχανίζω μόνος μου.Για τους υπόλοιπους φαίνεται να είναι χωρίς λόγο αλλά εγώ μπορεί να έχω θυμηθεί κάτι που έγινε το '95 και μου φάνηκε αστείο.Εκτός τόπου και χρόνου.

4.Έχω το σύνδρομο του "καλού παιδιού" και ελκύω όλες τις wannabe μητέρες.Αυτό δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι πριν μερικούς μήνες, όταν και μου το πέταξε φάτσα φόρα η sorry girl την πρώτη φορά που τη γνώρισα και με άφησε μαλάκα.Ένα μεγάλο respect λοιπόν της αξίζει.

5.Τα μουσικά μου γούστα είναι κάπως περίεργα.Δηλαδή κάθε μέρα στο μαγαζί μπορεί π.χ. να μπερδέψω στο pc Παπακωνσταντίνου με Eminem ,Κίτρινα ποδήλατα,TXC και Vanessa Mae σε τυχαία σειρά και το αποτέλεσμα να το ακούω ευχάριστα.Αν αυτό δεν είναι ανωμαλία τότε τι είναι;


Και επειδή το μπαλάκι αρχίζει να μου φαγουρίζει τα χέρια λέω να το πετάξω.Μόνο που οι περισσότεροι που θα ήθελα να το κάνω (πχ Epsilon)έχουν ήδη απαντήσει ή τους το έχουν προτείνει και άλλοι πολλοί.Το κάνω λοιπόν στους εξής τρεις:


Θεριό ανήμερο
Stadler-Waldorf

και.....

Μπολεκ και Λολεκ(συνοδευόμενο κατά προτίμηση από άλλο ένα επεισόδιο με κλακέτες,κροκέτες και ρακέτες...)
;)

Ουφφφ,τα είπα και ξαλάφρωσα...
posted by Anonymous @ 8:54 PM   7 comments
Thursday, February 15, 2007
Μια μικρή,καθημερινή ιστορία
Τις προάλλες είχα κανονίσει να κατέβω Αμπελόκηπους για ποτάκι.Μη φανταστείς τίποτα τρελό,ένα ποτάκι χαλαρό,εκεί γύρω στις 8:30 με 9:00.Δεν ξέρω πως μου ήρθε αλλά εκεί που ετοιμαζόμουν μου έκατσε η ιδέα να κατέβω με λεωφορείο.Είχα καιρό να το κάνω.Κάποτε,επί εποχής πανεπιστημίου,ήταν καθημερινή ρουτίνα.Πρωινό ξύπνημα,λεωφορείο (του δήμου),μάθημα,λεωφορείο για Βασιλίσσης Σοφίας,λεωφορείο για Χαλάνδρι,λεωφορείο για σπίτι.Όμορφες εποχές.Ταλαιπωρία μεν αλλά είχε το κάτι διαφορετικό που σου έφτιαχνε τη μέρα.Ήταν οι σκέψεις που γύρναγαν στο κεφάλι όση ώρα ήσουν στο δρόμο,μαθήματα,γυναίκες και εκδρομές.Ήταν οι περαστικοί που χάζευες από το τζάμι του.Ήταν τα απρόοπτα με επιβάτες που σου φτιάχναν τη διάθεση.Το τρέξιμο για να το προλάβεις,το πρώτο τσιγάρο στη στάση, το οποίο το έσβηνες αλλά δεν το πέταγες γιατί ήταν αμαρτία να πάει χαμένο.Ήταν τα ηρωικά σκονάκια και τα πλάνα για την εξόντωση των καθηγητών που κάναμε.Το στριμωξίδι και τα τραγούδια που λέγαμε,αφήνοντας μεσήλικες ταλαίπωρους να μας κοιτούν με απορία.Ήταν η "καλωδίωση",η χρήση του discman που σε απομόνωνε και σε ηρεμούσε.Οι τραγικές πρώτες πρωινές ώρες που μόνο εσύ και κάτι πακιστάνιανς είσασταν μέσα,αυτοί για την οικοδομή και εσύ για το εργαστήριο των οχτώ,μισονυσταγμένος,ενίοτε και άυπνος.

Σκεφτόμενος όλα αυτά λοιπόν το αποφάσισα.Αφού ετοιμάστηκα,έψαξα για κανένα εισητήριο,και τελικά βρήκα ένα,αν και δεν ήμουν και πολύ σίγουρος εάν το αντίτιμο είναι ακόμα 0,5 ευρώ.Ακολούθησα την ιεροτελεστία μέχρι τέλους.Πήγα στη στάση,άναψα τσιγάρο και στήθηκα να το περιμένω,σαν να γυρνούσα τον χρόνο πίσω.Και περίμενα.

Μετά από μισή ώρα βαρέθηκα και πήρα ταξί.
posted by Anonymous @ 10:41 AM   12 comments
Monday, February 12, 2007
Οι χρωματιστοί γκόμενοι
Και εσύ θα έρθεις να μου πεις:"Καλά,τίτλος είναι αυτός που διάλεξες;". Και εγώ θα σου απαντήσω:Έχεις δίκιο.Ούτε εγώ τον πολυγουστάρω αλλά δεν μπόρεσα να σκεφτώ κάτι άλλο για να καταλάβεις τι εννοώ.Αν θες διάβασε παρακάτω και μάλλον θα καταλάβεις.


Ο ροζ γκόμενος (Διασταύρωση Λουλούκου με Κάντυ Κάντυ)
Είναι αυτός που θέλει αλλά έχει πείσει τον εαυτό του ότι είναι τόσο δύσκολο αυτό που θέλει, που τελικά δεν μπορεί να το έχει.Κάνει ατέλειωτους εσωτερικούς διαλόγους πριν το ραντεβού με μια γυναίκα που του αρέσει,για να καλύψει όλες τις πιθανότητες.Βλέπει παντού συννεφάκια,καρδούλες και λουλούδια.Είναι ο άνθρωπος που όλα τα κατανοεί,δε νευριάζει με τίποτα και όλα τα συμβιβάζει.Όλα καλά,όλα ανθηρά δηλαδή.Είναι το στήριγμα,ο πατέρας και ο αδερφός.Είναι καλός,πολύ καλός,εκνευριστικά καλός,σχεδόν σαν τον Πλούταρχο.Και την κρίσιμη στιγμή ζορίζεται πολύ.Τι θα πει και πώς θα το πει.Και μένει με το πουλί στο χέρι.

Θες παράδειγμα;Πάρε παράδειγμα.

Σάββατο βράδυ στο Χαλάνδρι.Σε ένα τραπέζι τέσσερα παιδιά,δύο άντρες και δύο γυναίκες.Οι δύο (οι φαναροκράτες) φεύγουν.Η γυναίκα κάθεται στη γωνία του καναπέ και αυτός δίπλα της.Κάθονται λοιπόν.Και κάθονται.Δε μιλάνε,έτσι;Κάθονται.Συνεχίζουν να κάθονται.Στη μισή ώρα που δεν έχουν αλλάξει κουβέντα αυτός έχει ακόμα το ύφος"τώρα εγώ πώς να της το πω;" και αυτή το "καλά,είσαι πολύ μαλάκας αγόρι μου".Και φεύγουν.


Ο μαύρος γκόμενος(Διασταύρωση Μπάτμαν με Βέλτσο)
Η επιτομή του γκόμενου-μυστήριο,με ψαγμένες απόψεις,για ψαγμένες ταινίες,ψαγμένες μουσικές και ψαγμένα στέκια.Έχει ένα βασικότατο πλεονέκτημα.Δεν μιλάει πολύ αλλα λέει ατάκες πιασάρικες,που μένουν στο μυαλό,συνήθως συνοδευόμενες από την ατάκα "Τι είπε τώρα ο μεγάλος;".Με πολλά βέλη στη φαρέτρα του,από το να βρει τις αδυναμίες και τις ανασφάλιες σου και να τις μεγιστοποιήσει,κάνοντάς σε να τον νιώθεις απαραίτητο,μέχρι να σε εντυπωσιάσει με τις απόψεις του και κυρίως με το στυλ του.Γιατί έχει τρελό στυλ και μην το αρνείσαι.Μέχρι που ψυχομπουκώνεις.

Δεν έχω κάποιο παράδειγμα να σου δώσω αλλά μάλλον καταλαβαίνεις τι εννοώ(βασικά έχω αλλά άστο καλύτερα,τραβάει μακριά η βαλίτσα)


Ο κίτρινος γκόμενος(Διασταύρωση Παπακαλιάτη με Κακαουνάκη)
Τύπος "απ'έξω εμφάνιση,από μέσα παραπλάνηση".Συμπαθητικός,ενίοτε και τρέντυ,προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις με φωνές και χειρονομίες.Θέλει -και συχνά πετυχαίνει- να είναι το κέντρο της παρέας.Προσβάλλει όποιον βρει,θεωρώντας το πολύ αστείο.Όταν δε, του αρέσει μια γυναίκα γίνεται κάφρος.Και πάντα πιάνει.

Εχω παράδειγμα,τι νόμιζες;

Σάββατο απόγευμα στο net της περιοχής μου.Αυτός κάπου στο βάθος,ακούγεται παντού λέγοντας καφριλίκια.Σηκώνεται όρθιος, κοιτάζει το κοριτσάκι που ήταν στην άλλη άκρη της αίθουσας και φωνάζει"Μωρό μου οι βυζάρες σου!".Αυτή παθαίνει σοκ, πάει κοντά και του κάνει παρατήρηση σε έντονο ύφος.Δεν ξέρω τι έχασα στη συνέχεια αλλά μετά από είκοσι λεπτά τον είχε πλακώσει στα γλωσσόφιλα.Μάλλον έχω μείνει πολύ πίσω.


Ο καφέ γκόμενος (συνδυασμός χέστη με χέστη)
Ο συνδυασμός αυτός είναι πολύ επικίνδυνος γιατί δεν ξέρεις πότε και πώς θα σου έρθει.Αυτός ο super-χέστης λοιπόν,έχει την απαίτηση να τον πλησιάσεις εσύ γιατί αν δεν το κάνεις αυτός δεν πρόκειται να κάνει τίποτα.Και θα με ρωτήσεις"Γιατί να τον πλησιάσω;".Έλα ντε,γιατί σου βγάζει το μητρικό σου;Αγνωστο.Το ότι σε κοιτάζει γι'αυτόν είναι υπονοούμενο πως σε γουστάρει.Βέβαια,εδώ έχω και εγώ απορία.Αν κοιτάζει εμένα,με γουστάρει επίσης;Ελπίζω όχι.

Και εδώ έχω παράδειγμα.Θα στο πω μια άλλη φορά γιατί σηκώνει πολύ κουβέντα.


Ο χρυσός γκόμενος(διασταύρωση Σκρουτζ με Εμπενίζερ)
Είμαι σίγουρος πως αν δεν είχα βάλει την επεξήγηση δίπλα θα σε είχα παραπλανήσει.Είναι λοιπόν ο τύπος που εκτρέφει καβούρια στην αυλή του και τα βάζει στην τσέπη να του τσιμπάνε τα δάχτυλα όταν είναι να πληρώσει.Το θέμα είναι ότι σε μένα ή σε άλλους φίλους του τον παίρνει να το κάνει.Αλλά και σε γυναίκα;Ξεφτίλα.Χαρακτηριστική κίνηση αυτή με το χέρι που ψαχουλεύει στην τσέπη για κανένα τέταρτο,λες και δεν έχει πάτο,και ψάχνει να βρει λεφτά για να πληρώσει(τα οποία τα έχει στην κωλότσεπη),μέχρι να βρεθεί κάποιος να του πει ότι τον κερνάει.Το ταξί μισό μισό,ο καφές μισός μισός, το φαγητό μισό μισό.Εκτός αν η γυναίκα του πει να τα πληρώσει αυτή οπότε ακολουθεί η κίνηση που προανέφερα ,συνοδευόμενη από ατάκα του στυλ"μα δε γίνεται,όχι,εγώ θα κεράσω,καλά η επόμενη δικιά μου".

Παραδείγματα πολλά.Ένα χαρακτηριστικό και σύντομο,σε μορφή ερώτησης.

Πες μου,γιατί να παντρευτείς έναν άνθρωπο που του δίνουν από τη δουλειά του λεφτά για τα εισητήρια του λεωφορείου(1 ευρώ;1 και 20;Έχω και καιρό να πάρω) και πάει στο Μαρούσι με τα πόδια μόνο και μόνο για να τα κρατήσει;


Τώρα θα με ρωτήσεις ποιος είναι ο φυσιολογικός γκόμενος.Δεν υπάρχει.Γιατί και να υπάρχει δε θα τον προσέξεις καν.Άρα βολέψου με αυτούς και όσους άλλους δεν σκέφτηκα και πάρτο απόφαση.
posted by Anonymous @ 3:00 PM   7 comments
Thursday, February 8, 2007
Ελεύθερο θέμα
Δεν μπορώ
Δε θέλω
Δε νιώθω Δεν παρατηρώ
Δεν γεύομαι
Δεν έχω Δεν βλέπω
Δεν σκέφτομαι
Δεν ψυχορραγώ
Δε θέλω να νιώθω
Δεν προβληματίζομαι
Δεν αναλώνομαι
Δεν ακούω
Δεν πιστεύω
Δεν απορώ Δε ζητιανεύω
Δεν αμφισβητώ
Δεν σωπαίνω Δεν αντιστέκομαι
Δε ζεσταίνομαι Δε βολεύομαι
Δεν προσφέρομαι
Δε δειλιάζω Δεν παρασύρομαι Δεν επιμένω
Δεν ψάχνω
Δεν πεθαίνω
Δεν ψάχνομαι
Δεν αγγίζω
Δε διαλύομαι
Δεν αντέχω
Δε θέλω να αγγίζω Δεν πουλάω
Δε ζητώ
Δε γουστάρω


Και όλα αυτά μόνο για μένα.

Όσο για σένα;


Πλησίασε να σου το ψιθυρίσω



Δεν υπάρχεις
posted by Anonymous @ 9:57 AM   5 comments
Tuesday, February 6, 2007
Κ.Ο.Κ.

Διάβαση πεζών.Στοχεύσατε καλά,όποιος τον πετύχει κερδίζει.(5000 πόντοι)


Διάβαση πεζών.Στοχεύσατε καλά,όποιος τον πετύχει κερδίζει.Extra combo bonus στο καλύτερο στυλ(10000 πόντοι).


Διέλευση ποδηλάτων.Super bonus ταχέως κινούμενου στόχου(20000 πόντοι)


Απαγορεύεται η είσοδος.Εκτός από τις πρώτες πρωινές ώρες που δεν κυκλοφορεί κανείς ή όταν απλά βαριέστε να κάνετε το τετράγωνο.


Εγώ πότε θα γίνω μάνα;(σήμα κοινωνικού μηνύματος)


Δρόμος ταχείας κυκλοφορίας.Ισχυρή πιθανότητα να καταλήξετε στο νοσοκομείο.


Δρόμος με αλκοτέστ(το ποσοστό δηλώνει την πιθανότητα να το πετύχετε αφού έχετε πιεί τον κώλο σας)


Καλά,είστε πολύ όμορφη σήμερα!(σήμα κοινωνικού μηνύματος)


Πίστα για ράλλυ.Αν πιάσετε το όριο των θυμάτων περνάτε στην επόμενη.


Υποχρεωτική μείωση ταχύτητας,διέλευση διασταύρωσης και όποιον πάρει ο χάρος.Δεν ισχύει μετά την δύση του ηλίου,οπότε και αντικαθίσταται με παίξιμο προβολέων και αύξηση ταχύτητας.


Ράμπα για σούζες και άλματα.Αναπτύξατε μέγιστη δυνατή ταχύτητα για εντυπωσιακά αποτελέσματα


Λακούβα με σκατόνερα.Υποχρεωτική διέλευση μέσω αυτής,κατά προτίμηση με περαστικό επί του πεζοδρομίου.


Περιοχή παραθερισμού γυμνιστών.Διέλευση κατάλληλη μόνο για ενήλικες.


Προσοχή,ολισθηρός δρόμος.Ιδανικός για μπαντιλίκια και χειροφρενιές.


Προσοχή,δρόμος διέλευσης ασυνείδητων οδηγών!


Απαγορεύεται η στάθμευση ενός μόνο οχήματος.Υποχρεωτικό διπλοπαρκάρισμα.


Δρόμος ελεύθερης επιλογής ανώτατου όριου ταχύτητας.


Διέλευση μεθυσμένων οδηγών(και το αμάξι κλάνει αιθανόλη)


Χώρος εργασίας καλογυμνασμένων εργατών.Υποχρεωτική μείωση ταχύτητας και θαυμασμός.


Υπενθύμιση τήρησης της δίαιτας (σήμα κοινωνικού μηνύματος)


Αφύλακτη διάβαση τραίνου
(Το τρένο;Ποιο τρένο;Αααα,αυτό το τρένο...)



Μία ευγενική προσφορά του "Έξις" στους πολυπληθείς αναγνώστες του.Για τη δική σας ενημέρωση!
posted by Anonymous @ 9:15 AM   4 comments
Thursday, February 1, 2007
"Drunk on the moon"

Τρία σκαμπό περιμένουν τον Godot.
Τρεις φίλοι βαρέθηκαν να περιμένουν και κάθονται.
Ταξίδι στη μέση της νύχτας, δρόμοι και δρομάκια μπλεγμένα με τα φώτα της πόλης.
Χέρια και πόδια σ'αναζήτηση.
Χαμόγελα-γέλια-χαχανητά. Όχι πάντα με την ίδια σειρά.
Μάτια ορθάνοιχτα και απώλεια αίσθησης του χρόνου.
Φιγούρες από road movie ξανά. Δυο γυναικείες και μια αντρική.
Ξανθιές και φούξια τούφες χορεύουν μπλουζ. Αρνούνται κι αυτές ότι ανήκουν σε εικοσιεξάχρονα κεφάλια.
Εικοσιέξι χρόνια ταξίδι. Χρόνια περιπλανήσεων και μυστηριακών απολαύσεων.
Στιγμές πότε αλλόκοτες, πότε μαγικές.
Κόκκινο-μαύρο σε στοπ καρέ.
Κι όλη η ζωή να χωράει σε δυο κουτιά. Σχεδόν. Ή καθόλου;
Μα κουβαλάω τόσα καλοκαίρια;
Καμιά φορά αρνούμαι. Νομίζω ότι έχουν σταματήσει οι δείκτες. Ούτε μπρος ούτε πίσω.
Και σ'αυτή τη μοναδική στιγμή ακινησίας του σύμπαντος, χαμογελάω.
Σαν να παίζω με τη μοίρα. Και την κερνάω κι ένα ποτό.
Όλα αλλάζουν γύρω μου. Και όλοι.
Σοβαρεύουν. Βαραίνουν. Μιζεριάζουν. Παραδίνονται.
Κάθε χρόνος κι ένα μαύρο πέπλο πάνω τους. Βαρύ και τους θολώνει τα πρόσωπα.
Στοχοποιήσεις και μεγάλα όνειρα. Πού να πήγε όμως η στιγμούλα;;
Μεγαλώνω.
Μ'αρέσει.
Μα αφήνω τη ζωή να με ταξιδεύει. Να γνωριστούμε βρε αδερφέ..
Αρνούμαι τα καλούπια. Την προκαθορισμένη συμπεριφορά.
Είμαι εγώ που πίνω τη νύχτα γουλιά-γουλιά, που σκορπίζω φιλιά, που ονειρεύομαι απ'το παράθυρο και μεθώ από τρέλα.
Κι ας με ζορίζουν. Κι ας με τραβούν.
Ξεχνώ τι μέρα είναι και βγαίνω στους δρόμους.
Ρουφάω ήλιο και φεγγάρι. Μαγεύομαι και αγαπάω.
Μικραίνω.
Το διασκεδάζω.
Είμαι εγώ που δε χορταίνω.
Ροζέ κρασί στο ποτήρι μου, η πόλη μια σταλιά και η αγκαλιά μου μεγάλη. Για σένα. Για τους φίλους μου. Και την καλύτερη στιγμή να λείπει ένας καλός αναπτήρας..
Ένα σουρεάλ αυτοκίνητο χωρίς ουρανό κινείται στον περιφερειακό καταμεσής του χειμώνα και οι επιβάτες σηκώνουν τα χέρια κι ανεμίζουν την τρέλα τους.
Μα πόσες εφηβείες χωράνε σε μια ζωή;
Μεγαλώνω. Μεγαλώνουμε.
Και μ'αρέσει.
Να μικραίνω συνειδητά.
Χαρισμένο σ'όσους φορούν μαύρα κι ονειρεύονται άσπρα..
posted by ανώνυμη Μ. @ 11:58 AM   5 comments