Και με την πρώτη συννεφιά θα μείνουν μόνα τα καπέλα..
μ'όλο το αλάτι του καλοκαιριού πάνω τους...
κι όλη τη ζωή που έκρυψαν από κάτω τους.
Αποστολή εξετελέσθη επιτυχώς.
Ώρα για αυτοκάθαρση. Τα κύματα του χειμώνα θα σκεπάσουν τη χρυσή άμμο Κι ο βοριάς θ'ανοίξει τις οπές της υγρασίας. Τα καπέλα θα δίνουν ραντεβού για μήνες μετά κι εσύ θα συνεχίζεις να περπατάς.. με το βοριά στην πλάτη να δίνει το ρυθμό.. αναποφάσιστη όπως κάθε φορά αν τον συμπαθείς ή όχι. Κι έτσι, με τη γεύση ζεστού καφέ, θα καταστρώσεις όνειρα, θ'απλώσεις σχέδια κι ίσως αλλάξεις γνώμη, ίσως βρεις την άνω τελεία που σου λείπει οι πληγές χαμηλά κλείνουν σιγά-σιγά κι είναι ώρα να πετάξεις τους δαίμονες, να ξορκίσεις τις σκιές και τα λάθη, τις ρημάδες τις καταπιέσεις και τις εμμονές.....να βουτήξεις βαθιά στο πετσί σου, κάτω απ'τις αισθήσεις και να συγχρονίσεις τα άκρα σου..ν'απλώσεις τα χέρια σου διάπλατα.. Να μάθεις απ'την αρχή να περπατάς. "Δώδεκα τα όχι και τέσσερα τα ναι θέλει βαθιά ανάσα να πεις τον αμανέ.." Και πώς να στο πω μωρέ..είναι απλά τα πράματα..
Κάπως έτσι σκάλισα και θυμήθηκα ότι Είναι η ώρα μου. Τεντώνω πόδια, γυρνάω κεφάλι στο πλάι. Κοίτα με. Είμαι όμορφη. Δυνατή. Άκου με. Είμαι εύκολη. Και παράξενη. Ο εγωισμός μου με διατηρεί. Αιώνες τώρα. Μη θαρρείς πως θ’ αλλάξεις. Κατέβα τώρα από κει, φόρα τα καλά σου νύχια και βγες στον κόσμο.
|
