|
 |
Δύο δορυφόροι σε έκκεντρες τροχιές...
| Tuesday, April 17, 2007
|
| Ο δεύτερος ρόλος σου πάει πολύ
|
"Εδώ θ'ακούσω μια σφαίρα να περνάει ξυστά"
Τα τελευταία λεπτά πάντα είναι τα χειρότερα.
Και εγώ πιο άρρωστος από ποτέ.
Θέλω να σε νιώθω.Και όταν σε νιώσω,απορώ με τον εαυτό μου.
Το Χ που θα πέσει πάνω σου θα είναι κόκκινο και ανεξίτηλο.Θα σε τρομάξει με την ορμή του.
"Δε θέλω καν ν'αρχίσω"
Έμπλεξα τα μαλλιά σου με αλλόκοτες σκιές μιας άλλης ζωής και δίνω νόημα στη ζωή που έχει γίνει σκόνη και αλάτι.
Κλειστά δωμάτια και τοίχοι λευκοί.
Φωνές και φασαρία.
Κόσμος.
Αν σε φιλήσω μη γλείψεις τα χείλη σου.Αυτή η πίκρα δεν αντέχεται.
"Δάχτυλα που ψάχνουν μες των ρούχων τα υπόγεια"
Κοίτα πώς είμαι.Κοίτα ποιος είμαι.
Εγώ που σου γέλασα στραβά όταν με φώναξες.
Μπήκα μέσα σου και σε άφησα να στροβιλίζεσαι.
Έσκυψες το κεφάλι και χαμογέλασες.
"Και πίσω από τ'όνομά σου να τρέχουν χίλια ονόματα"
Νυχτώνει νωρίς απόψε.Ίσως όχι για μένα.
Θα έχουμε το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι όταν πέσουμε για ύπνο.
Πριν σβήσεις θέλω από σένα μια καληνύχτα.
Και άσε την αυλαία να πέσει. |
posted by Anonymous @ 8:20 PM
 |
|
| 4 Comments: |
-
-
Αυτές οι μέρες είναι από αυτές που σε ζηλεύω για τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα.Πραγματικά.
-
Ο καλύτερος οίστρος σου ως τώρα συγκάτοικε.
Είναι όμορφος ο δεύτερος-σκοτεινός ρόλος σου αρκεί να μην κατεβάζεις αυλαία.
Μάκια σου!
-
Εσένα θα ήθελα να σου αφιερώσω ένα τραγούδι.
Το "εγώ κι εσυ μαζί", Αλκίνοος και Τζίμης.
Και πολλά φιλιά.
|
| |
| << Home |
| |
|
|
|
 |
|
Επιτέλους,μύρισε ζωή.